cyklach typ wielogłosowej mszy chorałowej, w pełnym <br>tego słowa znaczeniu (zob. szerzej s. 75-76). Ściśle ditoniczne chorałowe frazy <br>wokalne bądź wywodzące się z estetyki chorału gregoriańskiego, stanowią zarówno <br>materiał fugat (zob. prz. 1), techniki cantus firmus, jak i odcinków homorytmicznych <br>i ze zdwojeniami unisonowo-oktawowymi, zakreślając chorałowy, wyważony typ ekspresji; <br>służy temu celowi również harmonika (diatoniczna) z eksponowaniem elementów <br>modalnych, niekiedy rzadko stosowanymi wówczas dwojeniami całego akordu.<br> W grupie mszy o bogatej harmonice pozostałe elementy ­ melodyka, rytmika, typ <br>faktury, są kształtowane tradycyjnie. Dlatego na styl tych cykli wpływa szczególnie <br>element harmoniczny ­ jego orientacja lub rodowód. Zaliczyłem tu msze o bardzo