ogólności.<br> Istotnie, jeśli ujrzeć "sprawę Wolf" na tle choćby tego, co dotąd wyszło na jaw na temat zupełnie już regularnego i wieloletniego donosicielstwa, jakie uprawiał równy jej popularnością na Zachodzie NRD-owski dramaturg Heiner Müller - nie będzie żadnej wątpliwości, że "sprawa Müllera" śmierdzi (żeby posłużyć się ulubionym wyrażeniem i środkiem ekspresji tego twórcy) znacznie paskudniej. Ale rzecz nie w indywidualnych zestawieniach win i porównaniach odorów: rzecz raczej w ogólnej odpowiedzialności intelektualistów wschodnioniemieckich za to, czym była NRD. Rzecz w ich podwójnej klęsce: w tym, że nie zdobyli się (z nielicznymi wyjątkami) na opór duchowy wobec ustroju totalitarnego, gdy był jeszcze żywy