stadiach rozwoju.<br>Na tle kolejnych wskaźników można prowadzić dłuższą dyskusję nad konsekwencjami występujących proporcji. Tytułem przykładu rozpatrzmy problem intensywności rolnictwa. Przy proporcji 95% ludności rolniczej brak zarazem obiektywnej potrzeby jak i technicznych możliwości intensyfikacji. Rolnicy produkują prawie włącznie na własne potrzeby, ponieważ nie ma rynku wewnętrznego. Samozaopatrzenie możliwe jest przy ekstensywnym sposobie produkcji. Na 5% ludności nierolniczej składa się tylko nieznaczna liczba pracowników administracji, prymitywnego obrotu handlowego, a nie ma praktycznie przemysłu - wszelkie zewnętrzne środki produkcji dla rolnictwa musiałyby być importowane (a tym samym drogie), nie ma zaś produktów eksportowych większej wartości. Taka jest też - jak wiemy - rzeczywistość najmniej rozwiniętych krajów