kultury, jak gospodarki było wygnanie hugenotów (1685), czemu towarzyszyły brutalne represje (słynne dragonady). Może więc kiedyś historycy francuscy pozbawią "w trybie karnym" epokę wieloletnich (zbyt długich!) rządów Ludwika XIV (1660-1715) miana "wielkiego stulecia"? W podobnie niesprzyjających warunkach osiągnęła swe szczyty kultura hiszpańska. O jej rozwoju stanowiły płótna Velázqueza i el Greca, dramaty Lopego de Vegi, przede wszystkim zaś dzieła &lt;page nr=33&gt; Cervantesa, uważanego za twórcę nowożytnej powieści europejskiej.<br>Wszystkie te osiągnięcia zbiegły się jednak z załamaniem politycznej potęgi Hiszpanii oraz z jej kryzysem gospodarczym.<br>Stąd też niektórzy badacze są skłonni mianem złotego wieku (el Siglo de Oro) nazywać samo tylko XVI stulecie