Napisałem "dworze" w cudzysłowie, bo miedzyński dom nie miał w swoim wyglądzie niczego wspólnego z polskim dworem. Był to prosty piętrowy budynek o płaskim dachu, tyle że obszerny i wewnątrz bardzo wygodny. Nie zdarzył się taki najazd gości, żeby się wszyscy się w nich wygodnie nie pomieścili. Woda bieżąca i elektryczność, jako zdobycze cywilizacji raczej rzadkie w średnich majątkach ówczesnej Polski (poza dawnym zaborem niemieckim) dopełniały komfortu siedziby. Ojciec planował w przyszłości rozbudowę i przebudowę domu, ale do tego nie doszło. Natomiast wystrój wewnętrzny dawał dobre świadectwo gustowi macochy, która była urodzonym "wnętrzarzem".<br> Przed wyjazdem do Miedzynia rozpętałem w Warszawie pamiętną