jak reliktowe dziś Vampyroteuthis, miały one jeszcze szczątkowe płetwy.<br>Właściwe belemnity o kalcytowych, wtórnych rostrach znanych od najwcześniejszej <br>jury dotrwały do końca kredy, być może przeżywając nieznacznie amonity. Jedynymi <br>dzisiejszymi głowonogami, które zachowały aparat hydrostatyczny (prócz łodzika), są przybrzeżne mątwy (Sepia) i głębokowodna Spirula. Ta ostatnia zachowała wewnętrzną budowę muszli embrionalnej taką, jak u amonitów, a nie belemnitów. Początki jej linii ewolucyjnej sięgać więc muszą czasów dawniejszych niż powstanie belemnitów. Choć wiele cech anatomicznego zaawansowania wiąże mątwy z kalmarami (przyssawki, dwa powiększone ramiona), zewnętrzne podobieństwo muszli Sepia do gladiusa kalmarów jest powierzchowne i całkiem mylące. Mątwy wywodzą się z kredowych głowonogów