producentów i propagatorów idei jest w tej grupie zdecydowanie silniejsza. Postaciami najbardziej typowymi są dziennikarze, studenci i naukowcy, rzadziej drukarze. Wśród dwudziestu czterech delegatów obecnych na Kongresie Międzynarodówki w Genewie w 1873 r. było aż pięciu "profesorów" (Guillaume, Dave, Żukowski, Alerini, Mattei). Wolne zawody reprezentowane były szczególnie obficie w środowiskach emigrantów politycznych. <br>Zarysowany powyżej obraz anarchistów nie uwzględnia, rzecz jasna, ich ogromnego zróżnicowania; gąszczu mikrośrodowisk, odznaczających się własną, niepowtarzalną specyfiką. Praktycznie wszystkie podziały wewnętrzne w łonie ruchu odbijały się na charakterze jego uczestników. Oprócz zasygnalizowanych już różnic między anarchistami miejskimi i wiejskimi, czy między przywódcami, szeregowymi działaczami i sympatykami istniały zatem