zdobywają niemądre tezy, których podstawę stanowi pokraczny postmodernizm. Obiektywna prawda nie istnieje, a opis rzeczywistości jest funkcją ideologii, wewnętrznych przekonań jednostki i mód medialnych, które kreują ideowe alianse w sprawach kompletnie niezwiązanych ze sobą. Wystarczy nie lubić polityki zagranicznej Busha, by domagać się wprowadzenia w życie protokołu w sprawie ograniczenia emisji dwutlenku węgla do atmosfery. Leży mi na sercu piękno natury, dlatego zostaję krytykiem polityki Izraela wobec Palestyńczyków. Oburza mnie bieda w Afryce, zatem krytykuję postawę papieża Piusa XII wobec Hitlera.<br><br>W efekcie Zachód grzęźnie w splocie wzajemnie wykluczających się teorii i wierzeń budowanych na emocjach i ignorancji. Ich podstawową przesłanką