dojścia w procesie ewolucyjnych przekształceń twórczości Zaborowskiego. Znalazło to wyraz w kulcie wolności, pojęciu literatury jako wyrazu przeżyć zbiorowych, akceptacji modelu liryki tyrtejskiej i wieszczej zarazem, wprowadzeniu prowidencjalizmu i mesjanizmu w widzeniu dziejów, ukształtowaniu bohatera jako herosa, ale też i ofiarnika, ukazaniu historii żywej z punktu widzenia współczesności, zastosowaniu retoryki emocjonalnej oraz synkretyzmu rodzajowego i gatunkowego, przejściu od ujęć konwencjonalnych do konkretnych w kształtowaniu obrazów przyrody (niektóre z tych zjawisk dadzą się obserwować także we wcześniejszej twórczości poety).<br> W ostatnich latach także życie Zaborowskiego układało się według romantycznego już wzoru: udział w bliżej nie sprecyzowanej konspiracji politycznej, samotność, załamanie wiary we