one szczególnie wzruszającą wymowę. Cykl rysunków<br>przedstawiających dramat ludności warszawskiego getta robi<br>niezwykłe wrażenie.<br>Znakomity warsztat artystyczny, niezwykła precyzja ołówkowej<br>kreski, głębia<br>doznań i przeżyć ludzkich; treść zamkniętą w finezyjnym rysunku<br>nie zawsze można<br>opisać słowami.<br> Prezentowany rysunek sangwiną przedstawia "Rodzinę żydowską w getcie"<br>warszawskim. Ma w sobie duży ładunek emocjonalny: to już nie<br>jest tylko dramat<br>Ojca-Żyda, to dramat Człowieka postawionego w sytuacji<br>ostatecznej. Przedwcześnie dojrzałe twarze wynędzniałych dzieci<br>to także dramat - Człowieka-Dziecka,<br>które na progu swego życia stanęło u jego kresu.<br> 57-letni Kramsztyk zginął od hitlerowskiej kuli w czasie<br>masowych wysiedleń<br>warszawskiego getta 6 sierpnia 1942