z tą samą jednostkową reprezentacją nieprzywiedlną A1. Jak obliczyliśmy w podrozdziale 1.8, energia stanu <gap> wynosi <gap>; łatwo też obliczyć energię stanu <gap>. Pod nieobecność zaburzenia <gap> energia stanu <gap> jest niższa od energii stanu <gap>. W miarę wzrostu zaburzenia (tzn. wzrostu parametru V0) energia Eb rośnie szybciej niż E33 i wydawałoby się, że poziomy energetyczne obu stanów przetną się dla pewnej wartości V0. Nie jest to jednak prawdą. Gdy energie obu stanów stają się porównywalne, musimy posłużyć się metodami rachunku zaburzeń dla poziomów zdegenerowanych, to znaczy obliczyć wartości energii na podstawie równania wiekowego <gap>, w którym <gap>. Zauważmy, że całka <gap>, ponieważ hamiltonian <gap> jest pełnosymetryczny w grupie C4v