w momencie osiągnięcia przez powierzchnię śniegu temperatury topnienia. Temperatura nie może dalej wzrastać (powyżej 0C), a powstała woda nasącza śnieg, ograniczając znacznie albedo i sprawiając, że ilość pochłanianego promieniowania słonecznego może się zwiększać. W efekcie następuje szybki wzrost tempa ablacji (pozytywne sprzężenia zwrotne).<br> Na rysunku 5.3 przedstawiono składowe bilansu energetycznego powierzchni lądolodu grenlandzkiego w sześciu okresach sezonu ablacji 1959 r. (profil EGIG), przy różnych warunkach pogodowych. Zwraca uwagę większy udział bilansu radiacyjnego w odniesieniu do powierzchni lodu niż śniegu. Zdecydowanie więcej ciepła potrzeba do topnienia w przypadku powierzchni lodu niż śniegu. Wartość energii traconej w wyniku przewodnictwa cieplnego w głąb