antywiążącym. W miarę wydłużania się łańcucha otrzymujemy prawie ciągłe pasmo N poziomów o szerokości &lt;gap&gt;, a więc tym większej, im silniej nakrywają się orbitale sąsiednich atomów. Zbliża to własności długiej cząsteczki łańcuchowej do nieskończonego, jednowymiarowego kryształu. Istotnie, orbitale molekularne mają postać funkcji Blocha używanych w teorii ciała stałego; energie odpowiadają pasmu energetycznemu, w którym poziom Fermiego, o energii &lt;gap&gt;, oddziela zapełnione orbitale wiążące i puste orbitale antywiążące.<br> Podstawowe własności cząsteczek liniowych można często opisać posługując się jeszcze prostszym modelem swobodnych elektronów. Model ten zakłada, że elektrony z orbitali atomowych pz poruszają się swobodnie wzdłuż całej cząsteczki, w obszarze ograniczonym przez skrajne atomy dostarczające