za to ich nie potępił.<br>Kiedy Jerzego dokooptowano do Rady Państwa, jego przeciwnicy umocnili się w swoim przekonaniu. Uważali go za fałszywego proroka, który wywija katolickim sztandarem, aby wzmóc zaufanie do komunistycznych rządów.<br>Bardzo boleśnie to przeżywał i w Warszawie pokazał mi kilka anonimów, w których nie szczędzono mu okrutnych epitetów. Gdy w 1968 roku zrezygnowano z uczestnictwa Jerzego w Radzie, uspokoiły się ataki na niego i odetchnął z ulgą, ale doznane przykrości na pewno pozostawiły głębokie rysy. Rok później zmarł w Warszawie. Jego śmierć interpretowano jako samobójstwo bądź jako wynik zaburzenia świadomości.<br>Czy twórczość Jerzego pozostanie na trwałe w literaturze