to, by go widziano&lt;/&gt;" - tak w książce Teresy Wilniewczyc "&lt;name type="tit"&gt;Andrzej Seweryn&lt;/&gt;" mówi o sobie Andrzej Seweryn. Kto go widział ostatnio, kto go na przykład widział w granym gościnnie na scenie Teatru Narodowego "&lt;name type="tit"&gt;Mizantropie&lt;/&gt;", w lot pojmie, że to święta racja.&lt;/&gt;<br>Ala ma kota - Andrzej ma rację, gdy w graniu odrzuca esy-floresy; ma rację, swego ukochanego Gombrowicza rację, że w sztuce najtrudniejsza jest łatwość; ma rację, gdy mówi, że w aktorstwie chodzi o to, by grać jak najmniej, to znaczy - by się nie zagrywać, nie podgrywać, nie dogrywać. Seweryn ma rację, gdy mówi, co mówi, ale rację jeszcze większą ma Wilniewczyc. Ona