Z wiersza Przesłanie Pana Cogito: <br>&lt;gap&gt;<br> Świat poezji Herberta rządzi się prawami ludzkiej, ziemskiej historii.<br> Próżno by szukać nadziei innej niż przedstawiona w wierszu. Obroną przed nicością, właściwie tylko - wydawałoby się - chwilową obroną "tutaj i teraz" jest etyka. Jej strażnikami w Przesłaniu... stają się mityczni bohaterowie kultury. A jednak mimo że etyka góruje tu nad historią, z której niewiele zostaje, to i ona wystawiona jest na gorzką ironię. Poeta (Pan Cogito) mówi wprost: droga przez bohaterskie mity ludzkości o zdobywaniu dobra, "bo tak zdobędziesz dobro którego nie zdobędziesz", zawsze kończy się tak samo tragicznie. Kto pójdzie tą drogą, narazi się na śmiech