choć może nieco zbyt wolno.<br>Drugi zespół - ten z Mnicha - dotarł do schroniskowego ciepła dopiero koło północy; taternicy ci nawiązali kontakt głosowy z Edwardem T. i jego partnerem, uzyskując informację od nich, że znajdują się już na ostatnich metrach trudności i albo skończą drogę, albo zabiwakują, są przygotowani na tę ewentualność, mają puchowe kurtki.<br>Nie było więc powodu do niepokoju. Ratownik dyżurny - był nim Zdzisław Prusisz - przeprowadził konsultację z kierownikiem obozu i instruktorami, wszyscy jednak wyrażali pogląd, że wszczynanie alarmu byłoby w tej sytuacji bezpodstawne. Nie wysłano też patrolu do Dolinki za Mnichem w celu sprowadzenia do schroniska zmęczonych zapewne taterników