trzyczęściowe missae breves (Kyrie, <br>Sanctus, Agnus Dei) niewielkich rozmiarów. Missa brevis (1991) per coro misto <br>Świdra stanowi nawiązanie do modelu stylistycznego mszy użytkowej XIX w., prostej <br>harmonicznie, tonalnie (h, D) i fakturalnie, preferującej wolne tempa (Largo, <br>Moderato maestoso, Grave) i jednolity materiał dla każdego wersu, z obiegowymi <br>formułami melodycznymi, kształtowany ewolucyjnie. Podobny model charakteryzuje <br>styl niektórych mszy Stuligrosza (myląco określanych przez kompozytora jako <br>msze polskie) z polskim liturgicznym tekstem ordinarium missae wymienionych <br>trzech części, m.in. Mszy polskiej na czterogłosowy chór mieszany (1987) i Mszy <br>polskiej na chór mieszany (b.r.), ograniczony do niemal ścisłej homorytmii i <br>stereotypowych fraz kształtowanych na