dla dużych. Ta druga jest rezultatem wpływu ciśnienia wód w odspojeniach.<br> Ostatnio L. Lliboutry (1987) zmodyfikował swą teorię, odchodząc od wyidealizowanej szorstkości dna doliny w formie sinusoidalnej tary do prania i stosując przypadkowe nierówności podłoża. Proponuje on asymptotyczne prawo dla dużych prędkości poślizgu: t% = fN+cu% NŤ1 , gdzie: c, f &#150; parametry dobierane. Dla małych prędkości poślizgu dodaje on jeszcze jeden parametr.<br> Uważa się, że w przypadku intensywnego przyrostu poślizgu podczas szarży lodowcowej wykres relacji t%, u% może mieć kształt litery S. Może także zachodzić podwójna relacja przy wzroście i spadku prędkości (rozdwojenie wykresu na rys. 7.13b) (Hutter, 1982b