Kleks wyjmując go z kieszeni.<br><br>Pan Bogumił Kopeć przyjrzał się nam uważnie, pogłaskał <br>Mateusza i rzekł bawiąc się końcem swojej bródki:<br><br> - Wielki to dla mnie zaszczyt powitać cię, <br>mój Ambroży. Bardzo też chętnie oprowadzę twych <br>uczniów po mojej fabryce dziur i dziurek. Tylko pamiętajcie, <br>chłopcy - zwrócił się do nas - w fabryce <br>nie wolno niczego dotykać.<br><br>Po tych słowach owinął lewą nogę dookoła prawej, <br>palce obu rąk pozaplatał jak dwa warkoczyki i płynął <br>na czele naszej gromadki na ruchomym chodniku w kierunku fabryki, <br>do której przybliżaliśmy się z zawrotną szybkością.<br><br>Fabryka składała się z dwunastu olbrzymich budynków <br>o przezroczystych murach i oszklonych