kilku kresek znakomitych, pełnokrwistych postaci. Rzadko która książka poszczycić się może galerią tak doskonale opisanych i przekonujących bohaterów. Te dwa talenty - do słów i postaci - w zupełności wystarczają, by dostrzec w Oldze Tokarczuk pisarkę naprawdę dużego formatu.<br>W zestawieniu z tymi pochwałami streszczenie fabuły "E.E." zabrzmi rozczarowująco. Ale też fabuła ma tutaj wyraźnie pretekstowe znaczenie, służy raczej przedstawieniu świata, niż samodzielnemu przekazowi - co, mówiąc nawiasem, jest jedną z charakterystycznych zagrywek formalnych fantastyki. Wprawdzie świat powieści zaczerpnięty został z historii, a nie z wyobraźni, lecz pozostaje równie odmienny od doświadczeń współczesnego czytelnika, jak większość kreacji SF lub fantasy.<br>Wrocław, rok 1910