Symetria przeciwieństw, co grubo podkreślone, ale najpierw i przede wszystkim symetria. Syntecie Filidorowi odpowiada anty-Filidor i tak jak analiza sprzeciwia się syntezie, wszystko co anty-Filidorowe powstaje przeciw Filidorowemu. W opowiadaniu pojawia się więc to i tylko to, co posiada swój symetrycznie przeciwstawny odpowiednik: sprzyja to częstej u Gombrowicza fabule pojedynku. Odstępstwa od symetrii rzucają się w oczy i domagają się jeśli nie wyjaśnienia to refleksji. Zanim jednak - po zakończeniu pojedynku - staną się dla narratora i czytelników problemem, symetria pączkować będzie i rozrastać się do absurdu.<br>Jest ona więc w Filidorze regułą budowy świata przedstawionego: kiedy przestaje obowiązywać, opowiadanie zmierza