wielkich doświadczeń. Od buntu ekonomicznego, kiedy robotnicy śpiewają Międzynarodówkę przed gmachem KW partii, który wkrótce spalą - do rozbudzenia solidarności i sformułowania programów ogólnonarodowych, które uświadamiają partyjnym negocjatorom, że "<q>nie ma żadnej szansy na rozbicie tego ruchu</>". Ten proces przedstawiony jest za pomocą mowy środowiskowej, zwłaszcza robotniczego <foreign>volapüku</>, z pełną wiernością faktografii, bez korekt czy upiększeń. Nie jest to żaden efektowny przełom, lecz mozolny tok wydobywania się robotników z dezorientacji, propagandy i dezinformacji, wyrywania się z całej sieci więzów, jakimi ich pętano (od przekupstw, konfidencji do pochlebstw i "nowomowy") i zdobywania elementarnej wolności i samodzielności. Nic dziwnego że książka, napisana w 1981