żył według ich prawa, i że jak każdy wolny Longobard był wojownikiem. Motywem wyzwalania niewolników do pozycji fulcfree, lecz nie amund, mogło być przede wszystkim zasilenie zbrojnej klienteli patrona51.<br>To, czy wyzwoleniec ma być amund, czy też pozostać pod patronatem, zależało od decyzji pana. Do tej właśnie decyzji odwołuje się fakultatywne sformułowanie w rozdziale 226: "Według tego, jak im to zostanie przyznane przez ich własnych panów". Ale to, czy wyzwoleniec uzyskiwał prawo Longobardów, nie zależało od swobodnej decyzji, lecz od przynależności etniczno-prawnej jego pana. W tej sprawie sformułowanie rozdziału 226 jest kategoryczne: omnes liberti, qui a dominis suis langobardis libertatem