nie my pierwsi, nie ostatni.<br>- Ostatecznie jest Konstanty.<br>- Właśnie, pozostaje jeszcze Konstanty.<br>Róża, co dopiero teraz sobie uzmysłowił, w brzydkim, tabaczkowym szlafroku, z apetytem zjadła swoją porcję. Boże, to męski szlafrok, ależ ta elegancka kobieta się opuściła. Spuścił oczy. Pod stołem kucnął Spinoza. Róża spostrzegła dezaprobatę w spojrzeniu męża, zagarnęła fałdę szlafroka. - Nieważne, zaraz się przebiorę.<br>Kiedy skończyli śniadanie, mógł sobie pozwolić na luksus rannego papierosa. Kątem oka obserwował, jak siąpiło z dachu. Skończył palić zbyt szybko. Niedosyt. Poczuł się źle, przykre odczucie zrekompensował sobie zgnieceniem niedokurka, jak mówił Marszałek, w wyszczerbionej kryształowej popielnicy. Wstał, miał pełny pęcherz. Jest taki obraz