jednak boleśnie brak świadka.<br>Ubrana Monika stała na środku pokoju nucąc i patrzyła na mnie z przechyloną w bok głową. Podkurczyłem nogi.<br>- Mogę zaświecić światło?<br>- Zaświeć.<br>Nie przestając patrzeć na mnie pochyliła się i zaświeciła stojącą lampę.<br>- Odprowadzisz mnie?<br>- Nie.<br>Dopiero wtedy odwróciła się, podeszła do płaszcza i zmieniła dłonią fałdy ze skośnych na pionowe. Patrzyła na płaszcz, jakby na nim było coś szalenie ważnego. Potem znowu popatrzyła w moim kierunku.<br>- Przecież... - zaczęła.<br>- Byliśmy tylko dwa razy bliscy sobie - odpowiedziałem.<br>Nie mogłeś sobie darować tej przyjemności. Codziennie, gdy Monika wychodzi, przypominasz jej o tym. Cieszysz się, gdy robi minę mającą oznaczać