roku. Ich autorami są przedstawiciele różnych pokoleń pisarskich, choć Igły w stogu siana Bohdana Ludwika Grzeniewskiego i Pokrzywa Aleksandra Nawareckiego to książki w pewien sposób do siebie podobne. I w jednym, i w drugim przypadku punktem wyjścia staje się tyleż rozległa, co niekonwencjonalnie pojmowana erudycja. Dla obu autorów literatura jest fantastyczną przygodą i terenem niesamowitych odkryć. Przeobrażają się w najsumienniejszych detektywów, gdy rozwiązują przeoczone przez akademickich badaczy zagadki, tropią zapomniane książki i zagubione manuskrypty. Zarówno Grzeniewski, jak i Nawarecki budują swoje eseistyczne konstrukcje w Bibliotece, a nie - jak moim zdaniem czynił to Jerzy Stempowski - podczas "nieśpiesznej wędrówki poprzez świat". Obaj są