tym względzie najbardziej znaczący pozostawał "projekt krytyki fantazmatycznej" Marii Janion, sformułowany we wstępie do wydanej w roku 1991 książki pod takim właśnie tytułem, zbierającej szkice z lat osiemdziesiątych i stanowiącej kontynuację wątków już zasygnalizowanych we wcześniejszym zbiorze esejów Wobec zła (1989).<br> W polu refleksji historycznoliterackiej i filozoficznej autorki Projektu krytyki fantazmatycznej znalazły się perypetie związane z losami zbiorowości, ale interpretowane w porządku doświadczenia egzystencjalnego, przeżycia traumatycznego, transgresji. W centrum uwagi stanęły perypetie wyobraźni i rytuały duchowości (ale też i cielesności) nierzadko znajdujące swą artykulację w nie do końca "własnym" i rozpoznanym języku zastępczych przedstawień, w którym to, co urazowe i tłumione