wieczoru usłyszałem w telefonie głos Tereski.<br>- Jestem w Warszawie. Cieszysz się, tatusiu?<br>- Cieszę się! - zawołałem i nie dokończywszy kolacji rzuciłem się do drzwi.<br>- To ta twoja wyimaginowana córeczka? - wołała za mną Melania. - Uważaj, żebyś nie złamał nogi!<br>Przed domem Renaty dojrzałem mego fiacika. Było to żelastwo mocno pogniecione, wielokrotnie podmalowywane farbami różnego koloru, zdobytymi pewno na paryskiej budowie owego Jacka. Drzwi otworzyła mi Tereska i rzuciła mi się na szyję. To było powitanie, o jakim marzyłem.<br>- A ten Jacek? - zapytałem.<br>- Pożegnałam go czule - wyjaśniła Tereska. Weszliśmy do pokoju. Renata siedziała nad swoimi papierami.<br>- Tatuś przyszedł! - zawołała radośnie Tereska.<br>- Uparliście się oboje