na białą powierzchnię mojej niewinności uczyniła na niej ślad, który utrwalił się na długo. Nie było to pierwsze moje "zadurzenie". Byłem na to zbyt mały. Było to pierwsze przeczucie kobiety. I w tym tylko epizodzie pierwszego przeczucia wzięła udział Jana. Nie miał on żadnej kontynuacji, żadnego dalszego ciągu w dalszej fascynacji mojej tą piękną kobietą, w miarę mego dorastania. W połowie lat trzydziestych, bez nadziei na jakiekolwiek teatralne engagement, w obliczu całkowitego bezrobocia, Jana wyjechała do Paryża, by objąć tam skromną posadkę urzędniczki w polskim konsulacie. Uroda, która nie pomogła jej w karierze teatralnej, znacznie szybciej przerwała jej karierę urzędniczą, tyle