tę grę namiętności. Czekam na jej wizyty, by obserwować, jak się zmienia, gdy pozwalam jej być tu coraz swobodniejszą. Przechadza się teraz po Zawrociu, jakby należało do niej".<br>Jak na ciebie, babko, napisałaś o niej zdumiewająco dużo. Widocznie zaciekawiła cię równie mocno jak mnie - może nawet ciemniejsza strona jej charakteru fascynowała cię bardziej. Lubiłaś patrzeć na nią, bo była tak zupełnie niepodobna do ciebie, Maurycego i Pawła. Twierdziłaś, że jest jak kunsztownie wykonana i pięknie ozdobiona puszka Pandory. Wydawało ci się jednak na początku, że całkowicie nad nią panujesz. Co za złudzenie.<br>W jakimś sensie potrzebowałaś jej. Tak przynajmniej ci się