już całkowicie wykończoną pracę, sławne &lt;hi&gt;twierdzenie Abela&lt;/&gt;, które zamierzał przedstawić Akademji, celem wydrukowania w "Memoires des Savantes Etrangers".<br><br>&lt;page nr=66&gt;<br><br>Pracę tę uważał za największy swój atut, który miał mu otworzyć wrota właściwej drogi naukowej i zdobyć uznanie miarodajnych matematyków współczesnych. Lecz i w tym wypadku spotkał go dotkliwy zawód. Jakąś dziwną fatalnością, która jest przywilejem genjnszów, wielki Cauchy nie zwrócił zupełnie uwagi na pracę skromnie podpisaną: &lt;hi&gt;N. H. Abel: Norvegien&lt;/&gt;, wśród wielu innych, które recenzował. Leżała ona u niego w zapomnieniu, i dopiero po śmierci Abela wydobyto ją z ukrycia i opublikowano.<br>W powrotnej drodze z Paryża na ojczyznę, Abel ponownie zatrzymał