poczucie autonomii. Bunt powstały często jako sprzeciw wobec braku zależności staje się w konsekwencji tej zależności zaprzeczeniem. W fazie konfliktu i buntu rola buntownika okazuje się często najbardziej wyrazista. Często jest ona "rozpisana" na kilka osób, co zresztą dobrze charakteryzuje atmosferę tej fazy - konflikt w wielu kierunkach.<br><br>W dalszym rozwoju fazy konfliktu i buntu pojawia się swoisty "bunt przeciw buntowi" - grupa ignoruje aktywnych liderów, przeciwstawia się buntownikom i postanawia się oprzeć na autonomii swoich uczestników. Osoba, która daje hasło do tego zwrotu, gra w owej chwili rolę lidera nawigatora. Od tego momentu grupa wchodzi w fazę WSPÓŁDZIAŁANIA I SPÓJNOŚCI. Można powiedzieć