Tak stanowił art. 646 kodeksu kar głównych i poprawczych obowiązujący od 1848 roku.<br>W XIX-wiecznej prasie widziano przeważnie w żebrakach oszustów żerujących na miłosierdziu bliźnich. Owszem, bywali i tacy, ale stanowili oni niewielki procent na tle powszechnej nędzy. Rzadko padały głosy wskazujące prawdziwy stan rzeczy. Dlatego warto odnotować opinię felietonisty wcale nie rewolucyjnego a wręcz zachowawczego "Tygodnika Ilustrowanego" z końca lat osiemdziesiątych: &lt;q&gt;"Przy tak smutnym położeniu klas pracujących dziwną mi się wydaje skwapliwość tego lub owego codziennego pisma, nawołującego z ogromną zgrozą stróżów bezpieczeństwa publicznego do tępienia żebraniny, do usuwania biednych dzieci, wyciągających rączyny po chleb, którego ojcowie dać im