sens, jakby zdarzyły się niedawno - przedwczoraj, wczoraj, przed godziną - i mogły decydować o twoim obecnym postępowaniu.<br>Dlaczego tak się dzieje? Dlaczego moją dziewiętnastoletnią pamięć wypełniają te minione sekundy, minuty, godziny, przygniatając jak ciężar i wywołując bezustanne wątpliwości wobec samej siebie? Dlaczego boję się tych myśli, uczuć i wspomnień, które każdej filiżance kawy, uśmiechowi i słowu, promieniowi słońca czy księżyca, każdej żywej, właśnie mijającej chwili nadają inną barwę, odrębne znaczenie? Dlaczego moja radość nigdy nie jest radością pełną? Dlaczego nawet miłość, spełnienie, szczęście pozostają przytłumione, jakby nie dokonane, powstrzymane? Dlaczego tak obawiam się samotności?<br> Otaczają cię te pytania, drażnią, bo nie umiesz