fałszywych wniosków, by w końcu paść ofiarą irracjonalnego zrządzenia losu?&lt;/&gt;<br><br><br>&lt;div year="1959" sex="m"&gt;&lt;tit&gt;Bankrut&lt;/&gt;<br>(fragmenty autobiograficzne)<br>I<br>Rano zbudził mnie listonosz z listem poleconym od Teofila. Przed rozpieczętowaniem koperty zaparzyłem kawę. Był pochmurny wietrzny dzień. Kawa wykipiała, zanim zdążyłem doskoczyć spod okna do piecyka, ale uratowałem jeszcze trochę fusów, które starczyły na jedną filiżankę. Usiadłem przy stoliku i rozciąłem kopertę starym nożem o wspaniałej rękojeści w srebrze, który kupiłem parę lat temu we Florencji. Była to jedyna drogocenna rzecz, jaka mi została. List był krótki i treściwy:<br><br>Drogi Wiktorze!<br>dowiaduję się od R., że winien mu jesteś &#357;40 (słownie czterdzieści funtów szterlingów). Wiadomość