ze studia i poznawania miasta stała się właśnie praca Wintera. Bohater krąży wąskimi ulicami Alfamy, rozmawia z mieszkańcami i podgląda ich codzienne życie. Bo filmów o Lizbonie może być tyle, ile historii jego mieszkańców. Czy obrazy pojawiające się w kinie niosą jeszcze w sobie treść? - pyta reżyser, który zrealizował swój film w iście antyhollywoodzkim tempie. Nie ma tu szybkiego montażu i pustego efekciarstwa, Wenders stara się opowiedzieć o mieście w rytmie rzeki Tag, wpływającej do Atlantyku. Atutem filmu jest też muzyka zakorzeniona w fado i śpiew Teresy Salgueiro. Droga pod prąd popkultury i odkrywanie muzyki peryferii to najpiękniejszy prezent od Wendersa