zen, która nie doczekała się jeszcze <br>systematyzacji, musi być rezultatem refleksji nad doświadczeniem rzeczywistości <br>dostępnym w akcie 'oświecenia', a nie wynikiem "filozoficznego <br>myślenia" poprzedzającego to doświadczenie. Izutsu pisze o "filozoficznym <br>&lt;page nr=46&gt;<br>potencjale" ukrytym w doświadczeniu rzeczywistości poprzez 'oświecenie' <br>zen, jednak nie wspomina niestety, że potencjał ten został już dawno <br>wykorzystany w filozofii Kitaro Nishidy, ani nie analizuje dogłębnie stosunku <br>mistrzów zen do myślenia filozoficznego. <br>Kitaro Nishida przedstawił w ogólnym zarysie metafizyczne przesłanki <br>'logiki paradoksu', która stanowi wewnętrzną strukturę nauk mistrzów zen. <br>Analiza przeprowadzona w kolejnych rozdziałach wyraźnie pokazuje, iż <br>logiczny paradygmat Nishidy, którym jest zasada 'absolutnie sprzecznej <br>samotożsamości', rozumiana jako 'czysty paradoks