z dynastii Han, wraz z oświeconym cesarzem<br>Wu, nie zaniechali ambitnego programu. Był to czas łaskawy dla<br>taoistycznych magów i alchemistów, którzy rozwinęli wiedzę o<br>nieśmiertelności.<br> Swoje mistyczne poradniki taoiści wzbogacali licznymi przykładami<br>nieśmiertelności: starożytnych pustelników, świętych starców i<br>taoistycznych mędrców. Czyli - jak ich określa język Sapientia veterum<br>philosophorum - dawnych filozofów. Okazuje się, że uwaga filozofów<br>Dalekiego Wschodu koncentrowała się na tym samym, co absorbowało<br>zachodnich dawnych mędrców. Ta zbieżność ułatwia nam powrót do<br>czterdziestu kart, na których został przedstawiony tajemniczy proces.<br> Już kiedyś przyszło mi na myśl, że Sapientia veterum philosophorum<br>może być scenariuszem na jednego aktora, osobniczy, ludzki byt