zapewne jelito tylne. Nie jest im potrzebny, bowiem odżywiają się głównie rozpuszczoną w wodzie koloidalną substancją organiczną. Bytować więc muszą w środowiskach o dużej zawartości rozpuszczonej substancji organicznej, ich występowanie nie jest zaś uzależnione od obfitości planktonu. Spadek znaczenia ramienionogów w końcu paleozoiku był zapewne spowodowany konkurencją ze strony również filtrujących wodę osiadłych małżów. Od najniższego kambru do młodszego paleozoiku małże nie konkurowały istotnie z ramienionogami, ograniczając swoje występowanie do obszarów ilastego, niestabilnego dna, gdzie miały wybitną przewagę nad innymi grupami filtratorów, polegającą na tym, że łatwo mogły się wydobyć spod przysypującego osadu. Stopniowo zakres zasiedlanych przez nie środowisk zwiększał się