wyjrzały strzępy koszuli i szelki nieprawdopodobnie zużyte, astralne.<br> Osiełek uległ złudzeniu, że się wzrusza.<br> - Czemu szlochasz, melancholijna kreaturo?<br> Symbol ubóstwa rozwarł oczy jeszcze szerzej, mimiką twarzy oddając<br>ból z wielką precyzją.<br> - Jam jest autor.<br> Osiełek opuścił lewą brew na znak współczucia, wspiął się na palcach,<br>po czym podniósł laskę z fontaziem i cylinder, którym przykrył czaszkę<br>gestem ambasadorskim.<br> - No to cóż z tego? Ja też mogę.<br> - Co rzekłeś, wszo centaura?<br> Obity człowiek zerwał się na krzywe nogi z godnym pochwały zamiarem<br>uduszenia Osiełka; ale Osiełek cofnął się błyskawicznie i stanął w<br>pozycji zasadniczej; laska zaostrzyła się jak floret hiszpański.<br> - Na mój