apoteozujący może mieć pretensje o to jabłuszko zamiast rozpomienionego marsowego oblicza, ale w rzeczy samej to było takie nasze jabłuszko, ścięte mrozem, z pomarszczoną skórką, a wiecheć wąsów wyglądał jak kosmyki siana daremnie osłaniające je od mrozu.<br>W tejże chwili pojąłem, że oto dogadali się dwaj starzy Polacy.<br>Bez surm, frazesów, tromtadracji i wszelkich ceregieli.<br>Uśmiech pod siwym wąsem Dziadka.<br>Uśmiech pod płowym wąsem księcia.<br>I oto watażka, chcąc nie chcąc, znalazł się na marginesie historii.<br>Oni bowiem spojrzeli sobie w oczy i wyminąwszy go, zbitego z pantałyku, ramię w ramię ruszyli za swoim wezwaniem, za błyskiem szabli, na której wyryto