moje nazwisko: Bez powodzenia.<br>- Proszę powiedzieć księdzu de Vos - rzekłem więc że dzwoni ten Polak, który wczoraj zostawił list do ojca. - Rozumiem.<br>Na koniec odezwał się sam de Vos. Tutaj już śmielej wystąpiłem ze swoim nazwiskiem, które znał. Cisza. Wspomniałem z kolei o liście. Cisza. I takaż cisza jako wynik frazesu, że przywożę mu pozdrowienia od ojca. Dopiero kiedy zapytałem, czy może mnie przyjąć, usłyszałem:<br>- Służę panu. <br>I zaraz, nim zdążyłem podziękować i poprosić o wyznaczenie godziny, dodał:<br>- O dwunastej: Odpowiada panu godzina? - Tak jest. Będę punktualnie.<br>- Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus.<br>Mówił cicho. A ostatnie słowa wyrzekł jeszcze ciszej. Jeżeli