właściwie nieprzewidzianym zgrzytem w skrupulatnie wyreżyserowanym przedstawieniu w First Union Center, wypranym już nie tylko z niespodzianek - bo amerykańskie konwencje partyjne dawno już przestały o czymkolwiek decydować - ale z wszelkiej w ogóle treści. Telewizyjno-teatralny show okazał się superkiczem politycznej reklamy obliczonej na sprzedaż kandydata możliwie najliczniejszym odbiorcom, za pomocą frazesu i najprostszej emocjonalnej symboliki.<br><br>W trafnym przeczuciu monstrualnej nudy telewizje ograniczyły transmisje z konwencji do minimum, co oczywiście osłabiło zasięg ich propagandowego przesłania. Republikanie są jednak zadowoleni - zademonstrowali jedność i entuzjazm dla kandydatury Busha i pokazali niezdecydowanym i niezależnym wyborcom ludzką twarz swojego stronnictwa. Pytanie tylko, czy Amerykanie kupią wciskany