robaki. Dlatego nocne krzyki Joanny wprawiały ją w bezbrzeżne zdumienie.<br>- Kto się rozbiegł? - pytała Joannę, nie oczekując odpowiedzi. - Coś ci się przyśniło. Idź spać, bo jutro będziesz nieprzytomna.<br><br>Joanna wychodziła czasem na podwórko, ze śmieciami albo ot, tak sobie. Ciemna studnia zamknięta była z czterech stron ścianami kamienicy, w której frontowej części znajdowała się brama. Przez tę bramę co parę dni wjeżdżał wozem mężczyzna po resztki z baru. Wynosił je w wielkich garach i wlewał do beczki na wozie. Joanna patrzyła, jak z garów wylewa się różowa breja o słodko-mdłym zapachu. Zastanawiał ją ten różowy kolor. Bar kojarzył jej się