czterogłosie, bądź wykorzystana jako głos najwyższy <br>struktur akordowych, np. Quoniam (s. 7-8, prz. 6). W celu podkreślenia chorałowego <br>charakteru mszy kompozytor stosuje uwspółcześniony typ zapisu chorałowego, z <br>dwiema jedynie wartościami i relacjami rytmicznymi (punctum, bipunctum). Msza <br>ta reprezentuje więc szczególnie homogeniczny typ ekspresji z asymilująco wykorzystanym <br>materiałem chorałowym.<br><br> Integrująca funkcja chorału gregoriańskiego w cyklu mszalnym miała niekiedy <br>zakres ograniczony, obejmując jedną lub dwie części ­ przeważnie Credo lub Gloria <br>i Credo, wyjątkowo także inne części: Kyrie, bądź w mszy żałobnej sekwencję <br>Dies irae. W tych przypadkach kompozytorzy posługiwali się tekstami kompletnymi <br>­ w konsekwencji były to części najobszerniejsze w cyklu. W celu