do twierdzenia, że opisany proces prowadzi do utworzenia jąder nie cięższych od helu. Wtedy ok. 25% eksplodującej materii przeszłoby w hel, reszta byłaby wodorem.<br> Wielkim triumfem tej teorii była jej zgodność z obserwacją zjawiska przesunięcia ku czerwieni widm odległych galaktyk, które interpretuje się efektem Dopplera. Pozwala to obliczyć szybkość ucieczki galaktyk, czyli rozszerzania się wszechświata. Przy przyjęciu tej szybkości za stałą czas ucieczki obliczono na ((...)) lat.<br> Jednak najważniejszym dowodem wielkiego wybuchu jest tzw. promieniowanie reliktowe, czyli promieniowanie tła. Jest to promieniowanie elektromagnetyczne wypełniające przestrzeń wszechświata, a nie pochodzące od gwiazd, galaktyk lub materii rozproszonej. Rozkład widmowy tego promieniowania jest zbliżony do