rudy Boruch pochylił głowę i szepnął ze wstydem:<br>- Tak, to ja.<br>- Gdzie ojciec? - zapytał Widmar.<br>- Tata umarł!... - krzyknęła w rozpaczy Anielka. - Ojciec siedzi w pracowni - odpowiedział Boruch. Wielki dziwak był z tego chłopaka. Wyostrzonym, genialnym słuchem pochwycił w głosie Widmara nutkę wręcz tragiczną. Groźny, brodaty pan o błyszczących oczach i garbatym nosie wydał mu się biblijnym prorokiem. "Ten pan ma w sobie wszystkich głupich ludzi!" pomyślał dziwnie.<br>- Panie szanowny - powiedział, naśladując ojca. - Jeżeli pan jest prorokiem, to dlaczego pan nie zabija ludzi piorunem?<br>Wtedy otworzyły się drzwi pracowni i ze spodniami w ręku wszedł krawiec Gold. Znieruchomiał i patrzył na Widmara