że nawet, sama z początku kompletnie skonsternowana, dała się ubłagać jednym zachwyconym spojrzeniem Jerzego. On wystąpił w zbyt luźnym ciemnym garniturze Zygmunta. Dopiero przedwczoraj zdał sobie sprawę, że zamierzona "oficjalność" kiepsko wyglądać będzie w jego wyszarganej wiatrówce lub w wyświeconym granatowym mundurku licealnym, z którego wypruto czerwone wypustki. Reprezentacyjny pomaturalny garnitur sprzedany został jeszcze zimą czterdziestego roku za dwa metry kartofli i metr węgla.<br>&lt;gap reason="sampling"&gt;<br>- Naprzód - komenderował Jerzy. - W lewo - przemknął za bramę, ku tłumowi czekającemu na kolejkę. "Może wsiąść i podjechać na pierwszy przystanek, jeszcze w obrębie miasta? - myślał gorączkowo. - Może ktoś obserwuje..."<br>Przeszli na drugą stronę ulicy. Teraz Jerzy spojrzał