Kiedy raz po raz czuje przy skroni woń przepoconych saperek krasnoarmiejca stojącego przy nim... Dziś wszystko to już gazetą pożółkłą, co w proch i w pył... a ten tu... Patrzy na Hansa i widzi oczy ciekawego dziecka. <br>- Jak długo front nasz trwał niewzruszenie, daleko naWschodzie, miasteczko miało coś z dziewiętnastowiecznego garnizonu. Można by mówić o swego rodzaju życiu społecznym... Nasi żołnierze bywali w domach. Przychodzili na mszę świętą. - Coś sobie widocznie przypomni, bo westchnie. - Do spowiedzi przystępowali... Ten fotografię żony czy matki pokaże... Inny w ostatniej chwili list mi przez kolejarza poda, żebym przesłał rodzinie. <br>"Pokazać mu list ojca... Jeszcze nie